Blueswalker
woensdag 22 augustus 2018
woensdag 28 februari 2018
The Bluesbones
Chasing Shadows
website: https://www.thebluesbones.com/
The Bluesbones moet ik waarschijnlijk
niet meer voorstellen maar ik zal het toch nog even in het kort doen.
Deze band bestaat ondertussen zo'n 6 à 7 jaar en brachten al enkele
noemenswaardige cd's uit, waaronder 2 live albums. Verder wonnen ze
de Belgian Blues Challenge en werden ze tweede tijdens de European
Blues challenge. Dit alles heeft hun geen windeieren gelegd en ervoor
gezorgd dat hun agenda goed gevuld is. En nu, begin 2018 is er dan de
CD “Chasing Shadows”, welke ik mag bespreken.
Openen doen ze met een stevige song
genaamd “Find My Way Out”, meteen met de deur in huis vallen kan
je dat ook noemen. Het is alvast een knappe binnenkomer met veel
ruimte voor de drums en Hammond. “Going Down volgt als tweede song
en ook deze song heeft een zeker rockgehalte. We mogen hier ook
genieten van knap gitaarwerk van Stef Paglia. Waarna er een lekker
stuk gesproken tekst komt, knap van Nico De Cock. Zou eigenlijk een
geschikte single kunnen zijn. Bluezy met jazzinvloeden kunnen we dan
weer krijgen in de song “Demon Blues”. Luister vooral naar de
mooie partij op Hammond van Edwin Risbourg. De song is voorbij voor
je er erg in hebt en toch gebeurd er heel wat. Laat ik ook even
vermelden dat alle songs geschreven zijn door de leden van de band!
Iets wat ook niet iedereen gegeven is. Maar nu verder met deze klasse
CD en dat doen we met de song “A Better Life”, een song die weer
lekker rockt en swingt en dit is zeker ook dankzij de klasse
ritmesectie die bestaat uit Geert Boeckx op basgitaar en Koen Mertens
op drums. Apropos, voor de geïnteresseerden, op 22 maart wordt deze
nieuwkomer voorgesteld in de MOD te Hasselt. Alleen daarheen zou ik
zeggen! Maar eerst nog genieten van songs als “Love Me Or Leave Me”
en “Sealed Souls”. “Romance For Rent” is een mooie song die
knap in elkaar zit en lekker grove't met weer mooi werk op Hammond en
gitaar. “Psycho Mind” zou dan weer van de hand van wijlen SRV
kunnen zijn. Een goede gitaarriff, strakke ritmesectie en daarbovenop
een knappe vocale partij van Nico. Deze gasten blijven me verbazen
met hun knappe songs.Lekker groovy en mysterieus is dan weer de song
“Betrayal” die mooi opbouwt naar een climax. “Seasaw Blues”
tapt dan weer uit een heel ander vaatje en gaat meer richting country
rock. Ik ben er zeker van dat het refrein live veel zal worden
meegezongen, I got the seasaw blues...... Als afsluiter voor de CD
kozen ze voor een song genaamd “The End”, toepasselijker kon het
niet. Ik ga deze songs nog regelmatig beluisteren, daar twijfel ik
niet aan! En voor alle lezers kan ik maar één ding melden, kopen
deze hap en als je kan ze zeker live gaan zien!
donderdag 8 februari 2018
Ht Roberts
Stalemate Days
Website: http://www.ht-roberts.be
via via kwam ik terecht bij deze
“Stalemate Days van Ht Roberts, veel wist ik nog niet over deze
muzikant dus ben ik even wat gaan grasduinen. En wat kan ik zeggen?
Ht Roberts is in elk geval een bezige bij, hij is met verschillende
projecten bezig en ondertussen vind hij nog tijd om gemiddeld om de
twee jaar een CD uit te brengen onder eigen naam. Hij begeleid z'n
eigen op gitaar, banjo, mandoline, harmonica en dulcimer. Verder
krijgt hij muzikaal steun van Bruno Deneckere, zowel muzikaal (2de
gitaar) als vocaal (2de stem). De CD is mooi afgewerkt met een knap
hoesje en inlay met alle teksten, daar hou ik wel van!
De opener is de song “Snowflakes”,
een ingetogen song die gaat over wat je zoal tegen komt in het leven.
“Holding The Nail”, het tweede nummer, alweer een song met een
diepzinnige tekst. Het lijkt wel of melancholie een rode draad is in
het leven van Ht Roberts. Op “Armistice Day” kan je getuige zijn
dat Roberts ook goed overweg kan met de bluesharp of mondharmonica.
De muziek die Roberts brengt zou perfect passen in de huiskamer van
de folk en blues liefhebber. Als je een wandelend man bent dan zing
je de song “Ash and Smoke (Walking Man's Blues), vocaal wordt
Roberts hier bijgestaan door Bruno Deneckere. Deze song is wat meer
uptempo en kan mij wel bekoren. “The Pen” gaat dan weer over de
schrijver en zijn verhaal en hoe het verhaal bijna af is. Wanneer
Roberts en Deneckere hun stemmen samenvoegen dan klinkt dat als een
vol geheel, een mooi vol geluid. Luister anders maar eens naar
“Kicking Thin Cans Up The Hill”. Waar Roberts zijn inspiratie
haalt dat blijft mij een raadsel maar zijn teksten zijn veelal
diepzinnig en kan je niet zo meteen thuiswijzen in het dagdagelijkse.
De song “The Half Life Of Blue” gaat dan weer over niet
afgehandelde zaken of alles dat je maar half doet. Van de song
“Stowaways” wordt binnenkort een film gemaakt, althans zo vertelt
Roberts op zijn website. Ik ga niet elke song verder bespreken maar
ik kan deze CD wel warm aanbevelen aan de mensen die houden van easy
listening muziek.
dinsdag 30 januari 2018
Billy & Bloomfish
Happy Incomplete
Kathleen Vandenhoudt en Pascale
Michiels hebben al heel wat watertjes door zwommen en aan heel wat
projecten hun medewerking verleend. Zo kan je ze o.a. terug vinden in
Blue Angels, The Rielemans Family maar dus ook als het duo Billy &
Bloomfish.
Happy Incomplete is de 2de CD van dit
duo en ik kan nu al verklappen dat ze prima werk geleverd hebben.
Geopend wordt er met “Crack In The Wall” en al meteen worden we
verwarmd door dit duo en hun samenzang, schitterend hoe die stemmen
blenden. Verder wordt er gegaan met de titeltrack “Happy
Incomplete”. Knap hoe ze elke song enkel begeleiden met gitaar en
Chinese ruan.Ik moet zeggen dat Kathleen en Pascale deze perfect
beheersen. Deze Cd bevat in totaal 11 tracks en elke song is
geschreven door dit duo behalve de song “Out Of The Rain”, die is
van de hand van Tony Joe White. Maar we lopen vooruit op alles,
alvorens we kunnen spreken van “Out Of The Rain” moeten we het
eerst nog hebben over songs als “Broken Man”, een knappe rustig
opgebouwde song met alweer fijn gitaarwerk van Billy en Bloomfish en
yepz weer, ik kan het niet genoeg herhalen, die mooie tweezang. “The
Brighter Side” gaat dan weer over het feit dat je in deze wereld
geen loner moet zijn, maar genieten moet van alle mensen die er zijn
en de schoonheid van het leven. Sing a song wordt er dan weer
gezongen in het nummer “Sing Bluebird Sing”, let vooral op het
knappe instrumentaal stuk dat erin verweven zit. Wat ook fijn is, is
dat de songteksten allemaal zijn terug te vinden op hun website. Iets
wat toch een plus is voor zij die willen weten waarover elke song
gaat. Al moet ik zeggen dat je hun zang goed kan verstaan. Zo is de
song “So Quiet” geïnspireerd op het gedicht “Zo Stil” van
Paul cox. Het is een ingetogen song geworden waar een mens even van
tot rust komt. Ik mag, met de hand op het hart, zeggen dat Kathleen
en Pascale een knappe Americana-folk plaat hebben gemaakt met 11
pareltjes van songs. Live zal dit zeker iets zijn om van te genieten,
iets wat ik, gelukkig, weer kan doen in de huiskamer dankzij deze
“Happy Incomplete”.
maandag 22 januari 2018
Tommy Castro & The Painkillers
Stompin' Ground
Website: http://tommycastro.com/
In de jaren '60 en '70 was San jose, California de thuishaven van Tommy Castro, zijn Stompin' Ground. Daar leefde hij en leerde hij de muziek kennen die hij nu naar buiten draagt, een mengeling van blues-rock en soul. En deze muziek vinden we ook terug op deze CD.
Geopend wordt er met het nummer “Nochalant”, een lekker blues-rock nummer en meteen Castro's stempel. En dit gaat meteen verder met het mooie, zij het met wat soulinvloeden gemengde “Blues All Around Me”. Vooral ook knap met de toegevoegde blazers. Lekker funky is dan weer de song “Fear Is The Enemy” met een knap rustmoment halverwege gevolgd door een flitsende gitaarsolo. Let ook op de backing vocals hier. “My old Neighborhood” is dan weer een song die vertelt over Castro's hometown. Knappe song met mooie orgelbegeleiding en de sax die antwoord. De sax wordt hier bespeeld door Nancy Wright. En de mooie pianosolo komt van Michael Emerson. Met een Bo diddley getinte intro wordt “Enough Is Enough” ingezet, een lekkere rocksong met knappe slidesolo. De song doet me ook een beetje denken aan de oude ZZ Top. In de song “Love Is” komt een beetje Robert Cray om de hoek kijken. Op de song “Rock Bottem” krijgt Castro versterking van Mike Zito op gitaar en tevens neemt deze Zito de zang voor z'n rekening. Verder worden we hier getrakteerd op een knap gitaarduel tussen Castro en Zito. En dit alles op een lekkere strakke ritmesectie. Mike Zito is niet de enige gastmuzikant op deze CD, op “Soulshake” horen we vocaal de stem van Danielle Nicole samen met Castro. Een rechttoe rechtaan song met hamerende piano en alweer een vette gitaarsolo van Castro. Hierna brengen ze de song “Further On Down The Road” van Taj Mahal. Een toffe soulblues met een sterke Castro, zowel vocaal als op gitaar. Dat Castro een cover niet schuwt bewijst hij wel op de CD en hij weet z'n covers goed te kiezen, of wat dacht je van “Them Changes” van wijlen Jimmy Hendrix. Deze zong wordt dan weer gezongen door David Hidalgo (Los Lobos), kortom, aan gastmuzikanten op deze “Stompin' Ground” geen gebrek.
Afsluiten doet Castro met “Live Every Day” een rustige slidesong waarin Charlie Musselwhite de mensen vertelt om te genieten van hun leven. We horen een mooie gitaarsolo gevolgd door een knap stukje mondharmonica, ook van de hand van Musselwhite.
Tommy Castro en z'n begeleidende vrienden hebben met deze “Stompin' Ground” gezorgd voor een knappe plaat. Ik kan alleen maar hopen voor zijn fans in de Benelux dat hij vlug nog eens naar hier afzakt. Want live klinkt alles nog net iets vetter!
vrijdag 29 december 2017
Erja Lyytinen
Stolen Hearts
website: http://www.erjalyytinen.com/
Erja Lyytinen, onlangs nog uitgeroepen
tot beste bluesgitariste van Europa, stuurde me recent haar laatste
nieuwe CD “Stolen Hearts” op. In haar geboorteland Finland is ze
al lang een groot artieste en die eer komt meer en meer richting lage
landen ook.
Het album zelf dan, werd geproducet
door niemand minder dan Chris Kimsey die deels ook meewerkte aan het
album. Kimsey kennen we onder andere als producer van The Rolling
Stones maar ook van Led Zeppelin en Marillion.
Nu wat meer over het album zelf.
Geopend wordt er met de titeltrack, “Stolen Heart”, dit nummer
snijdt er al meteen in en is lekker rechttoe rechtaan. Hiermee geeft
Erja al meteen haar naamkaartje af en kan je al weten wat je te
wachten staat. De gitaarsolo's vliegen ons al om de oren. Het nummer
werd geschreven door haarzelf samen met haar vaste gitarist Davide
Floreno. “Rocking Chair” gaat lekker vet verder daar waar “Stolen
Hearts” stopte. Ook knap in deze song vind ik persoonlijk de
harmonieuze solo. Over liefde en het eenzaam zijn gaat dan weer de
song “Love Laboratory”. Erja zingt in deze song hoe ze zich voelt
als haar grote liefde (man of haar tweeling) niet in de buurt is.
Het nummer wordt rustig opgebouwd met een funky riff waarop Erja haar
zangpartijen uitstrooit. Ze is niet alleen een begenadigd gitariste
maar ook een knappe zangeres. Op dit al zesde album is duidelijk te
horen hoe Erja gegroeid is in al die jaren dat ze al muziek maakt en
door Europa toert. “24 Angels” gaat dan weer over het vinden van
je weg op deze planeet. Daar waar “Black Ocean” gaat over de
struggle in de wereld. De nood aan rust en het niet meer lijden. In
deze song zitten knappe gitaarstukken en solo's verwerkt. Erja weet
perfect blues te combineren met pop, jazz en soul. Het is net daarom
dat ze, volgens mij, in 2015 werd uitgeroepen tot Best International
solo artist door het magazine Blues Matters. Iets wat toch zeker ook
het vermelden waard is. Ondertussen geniet ik van de knappe slowblues
genaamd “Slowly Burning” met een fantastische gitaarsolo en
gevoelige zanglijnen. Knap, adembenemend knap. Maar dat kan ik wel
zeggen van elke song op deze CD of wat dacht je van “Lover's
Novels” met knappe slidegitaar van Erja. Meer jazzy en poppy is dan
weer de song “Silver Stones”, een song die het zeker goed zou
doen op de radio met die zeemzoete gitaarsolo. Daar waar “City Of
Angels” dan weer vertelt over de dagelijkse gang van het leven en
wat je allemaal tegenkomt tijdens je reizen door deze wereld. Als
afsluiter werd gekozen voor de song “Broken Eyes”, een fijn en
rustig nummer dat niet doet vermoeden wat er allemaal vooraf ging aan
deze song, nml. 10 knappe songs, stuk voor stuk pareltjes. Ik ben
zeer blij en vereerd dat ik deze CD mocht bespreken. Verder kan ik
iedereen als tip meegeven om zeker en vast eens te gaan kijken
wanneer Erja Lyytinen ergens in de buurt optreedt want live is ze nog
stukken beter dan op CD. Maar ondertussen kan je best al deze “Stolen
Hearts” aanschaffen, kwestie van up to date te blijven.
Abonneren op:
Posts (Atom)