woensdag 22 augustus 2018

tijdelijk on hold

Deze blog zal tijdelijk on hold worden gezet wegens gezondheidsredenen.

woensdag 28 februari 2018


The Bluesbones
Chasing Shadows

The Bluesbones moet ik waarschijnlijk niet meer voorstellen maar ik zal het toch nog even in het kort doen. Deze band bestaat ondertussen zo'n 6 à 7 jaar en brachten al enkele noemenswaardige cd's uit, waaronder 2 live albums. Verder wonnen ze de Belgian Blues Challenge en werden ze tweede tijdens de European Blues challenge. Dit alles heeft hun geen windeieren gelegd en ervoor gezorgd dat hun agenda goed gevuld is. En nu, begin 2018 is er dan de CD “Chasing Shadows”, welke ik mag bespreken.

Openen doen ze met een stevige song genaamd “Find My Way Out”, meteen met de deur in huis vallen kan je dat ook noemen. Het is alvast een knappe binnenkomer met veel ruimte voor de drums en Hammond. “Going Down volgt als tweede song en ook deze song heeft een zeker rockgehalte. We mogen hier ook genieten van knap gitaarwerk van Stef Paglia. Waarna er een lekker stuk gesproken tekst komt, knap van Nico De Cock. Zou eigenlijk een geschikte single kunnen zijn. Bluezy met jazzinvloeden kunnen we dan weer krijgen in de song “Demon Blues”. Luister vooral naar de mooie partij op Hammond van Edwin Risbourg. De song is voorbij voor je er erg in hebt en toch gebeurd er heel wat. Laat ik ook even vermelden dat alle songs geschreven zijn door de leden van de band! Iets wat ook niet iedereen gegeven is. Maar nu verder met deze klasse CD en dat doen we met de song “A Better Life”, een song die weer lekker rockt en swingt en dit is zeker ook dankzij de klasse ritmesectie die bestaat uit Geert Boeckx op basgitaar en Koen Mertens op drums. Apropos, voor de geïnteresseerden, op 22 maart wordt deze nieuwkomer voorgesteld in de MOD te Hasselt. Alleen daarheen zou ik zeggen! Maar eerst nog genieten van songs als “Love Me Or Leave Me” en “Sealed Souls”. “Romance For Rent” is een mooie song die knap in elkaar zit en lekker grove't met weer mooi werk op Hammond en gitaar. “Psycho Mind” zou dan weer van de hand van wijlen SRV kunnen zijn. Een goede gitaarriff, strakke ritmesectie en daarbovenop een knappe vocale partij van Nico. Deze gasten blijven me verbazen met hun knappe songs.Lekker groovy en mysterieus is dan weer de song “Betrayal” die mooi opbouwt naar een climax. “Seasaw Blues” tapt dan weer uit een heel ander vaatje en gaat meer richting country rock. Ik ben er zeker van dat het refrein live veel zal worden meegezongen, I got the seasaw blues...... Als afsluiter voor de CD kozen ze voor een song genaamd “The End”, toepasselijker kon het niet. Ik ga deze songs nog regelmatig beluisteren, daar twijfel ik niet aan! En voor alle lezers kan ik maar één ding melden, kopen deze hap en als je kan ze zeker live gaan zien!

donderdag 8 februari 2018


Ht Roberts
Stalemate Days


via via kwam ik terecht bij deze “Stalemate Days van Ht Roberts, veel wist ik nog niet over deze muzikant dus ben ik even wat gaan grasduinen. En wat kan ik zeggen? Ht Roberts is in elk geval een bezige bij, hij is met verschillende projecten bezig en ondertussen vind hij nog tijd om gemiddeld om de twee jaar een CD uit te brengen onder eigen naam. Hij begeleid z'n eigen op gitaar, banjo, mandoline, harmonica en dulcimer. Verder krijgt hij muzikaal steun van Bruno Deneckere, zowel muzikaal (2de gitaar) als vocaal (2de stem). De CD is mooi afgewerkt met een knap hoesje en inlay met alle teksten, daar hou ik wel van!
De opener is de song “Snowflakes”, een ingetogen song die gaat over wat je zoal tegen komt in het leven. “Holding The Nail”, het tweede nummer, alweer een song met een diepzinnige tekst. Het lijkt wel of melancholie een rode draad is in het leven van Ht Roberts. Op “Armistice Day” kan je getuige zijn dat Roberts ook goed overweg kan met de bluesharp of mondharmonica. De muziek die Roberts brengt zou perfect passen in de huiskamer van de folk en blues liefhebber. Als je een wandelend man bent dan zing je de song “Ash and Smoke (Walking Man's Blues), vocaal wordt Roberts hier bijgestaan door Bruno Deneckere. Deze song is wat meer uptempo en kan mij wel bekoren. “The Pen” gaat dan weer over de schrijver en zijn verhaal en hoe het verhaal bijna af is. Wanneer Roberts en Deneckere hun stemmen samenvoegen dan klinkt dat als een vol geheel, een mooi vol geluid. Luister anders maar eens naar “Kicking Thin Cans Up The Hill”. Waar Roberts zijn inspiratie haalt dat blijft mij een raadsel maar zijn teksten zijn veelal diepzinnig en kan je niet zo meteen thuiswijzen in het dagdagelijkse. De song “The Half Life Of Blue” gaat dan weer over niet afgehandelde zaken of alles dat je maar half doet. Van de song “Stowaways” wordt binnenkort een film gemaakt, althans zo vertelt Roberts op zijn website. Ik ga niet elke song verder bespreken maar ik kan deze CD wel warm aanbevelen aan de mensen die houden van easy listening muziek.

dinsdag 30 januari 2018


Billy & Bloomfish
Happy Incomplete

Kathleen Vandenhoudt en Pascale Michiels hebben al heel wat watertjes door zwommen en aan heel wat projecten hun medewerking verleend. Zo kan je ze o.a. terug vinden in Blue Angels, The Rielemans Family maar dus ook als het duo Billy & Bloomfish.

Happy Incomplete is de 2de CD van dit duo en ik kan nu al verklappen dat ze prima werk geleverd hebben. Geopend wordt er met “Crack In The Wall” en al meteen worden we verwarmd door dit duo en hun samenzang, schitterend hoe die stemmen blenden. Verder wordt er gegaan met de titeltrack “Happy Incomplete”. Knap hoe ze elke song enkel begeleiden met gitaar en Chinese ruan.Ik moet zeggen dat Kathleen en Pascale deze perfect beheersen. Deze Cd bevat in totaal 11 tracks en elke song is geschreven door dit duo behalve de song “Out Of The Rain”, die is van de hand van Tony Joe White. Maar we lopen vooruit op alles, alvorens we kunnen spreken van “Out Of The Rain” moeten we het eerst nog hebben over songs als “Broken Man”, een knappe rustig opgebouwde song met alweer fijn gitaarwerk van Billy en Bloomfish en yepz weer, ik kan het niet genoeg herhalen, die mooie tweezang. “The Brighter Side” gaat dan weer over het feit dat je in deze wereld geen loner moet zijn, maar genieten moet van alle mensen die er zijn en de schoonheid van het leven. Sing a song wordt er dan weer gezongen in het nummer “Sing Bluebird Sing”, let vooral op het knappe instrumentaal stuk dat erin verweven zit. Wat ook fijn is, is dat de songteksten allemaal zijn terug te vinden op hun website. Iets wat toch een plus is voor zij die willen weten waarover elke song gaat. Al moet ik zeggen dat je hun zang goed kan verstaan. Zo is de song “So Quiet” geïnspireerd op het gedicht “Zo Stil” van Paul cox. Het is een ingetogen song geworden waar een mens even van tot rust komt. Ik mag, met de hand op het hart, zeggen dat Kathleen en Pascale een knappe Americana-folk plaat hebben gemaakt met 11 pareltjes van songs. Live zal dit zeker iets zijn om van te genieten, iets wat ik, gelukkig, weer kan doen in de huiskamer dankzij deze “Happy Incomplete”.  

maandag 22 januari 2018



Tommy Castro & The Painkillers
Stompin' Ground
Website: http://tommycastro.com/


In de jaren '60 en '70 was San jose, California de thuishaven van Tommy Castro, zijn Stompin' Ground. Daar leefde hij en leerde hij de muziek kennen die hij nu naar buiten draagt, een mengeling van blues-rock en soul. En deze muziek vinden we ook terug op deze CD.
Geopend wordt er met het nummer “Nochalant”, een lekker blues-rock nummer en meteen Castro's stempel. En dit gaat meteen verder met het mooie, zij het met wat soulinvloeden gemengde “Blues All Around Me”. Vooral ook knap met de toegevoegde blazers. Lekker funky is dan weer de song “Fear Is The Enemy” met een knap rustmoment halverwege gevolgd door een flitsende gitaarsolo. Let ook op de backing vocals hier. “My old Neighborhood” is dan weer een song die vertelt over Castro's hometown. Knappe song met mooie orgelbegeleiding en de sax die antwoord. De sax wordt hier bespeeld door Nancy Wright. En de mooie pianosolo komt van Michael Emerson. Met een Bo diddley getinte intro wordt “Enough Is Enough” ingezet, een lekkere rocksong met knappe slidesolo. De song doet me ook een beetje denken aan de oude ZZ Top. In de song “Love Is” komt een beetje Robert Cray om de hoek kijken. Op de song “Rock Bottem” krijgt Castro versterking van Mike Zito op gitaar en tevens neemt deze Zito de zang voor z'n rekening. Verder worden we hier getrakteerd op een knap gitaarduel tussen Castro en Zito. En dit alles op een lekkere strakke ritmesectie. Mike Zito is niet de enige gastmuzikant op deze CD, op “Soulshake” horen we vocaal de stem van Danielle Nicole samen met Castro. Een rechttoe rechtaan song met hamerende piano en alweer een vette gitaarsolo van Castro. Hierna brengen ze de song “Further On Down The Road” van Taj Mahal. Een toffe soulblues met een sterke Castro, zowel vocaal als op gitaar. Dat Castro een cover niet schuwt bewijst hij wel op de CD en hij weet z'n covers goed te kiezen, of wat dacht je van “Them Changes” van wijlen Jimmy Hendrix. Deze zong wordt dan weer gezongen door David Hidalgo (Los Lobos), kortom, aan gastmuzikanten op deze “Stompin' Ground” geen gebrek.
Afsluiten doet Castro met “Live Every Day” een rustige slidesong waarin Charlie Musselwhite de mensen vertelt om te genieten van hun leven. We horen een mooie gitaarsolo gevolgd door een knap stukje mondharmonica, ook van de hand van Musselwhite.
Tommy Castro en z'n begeleidende vrienden hebben met deze “Stompin' Ground” gezorgd voor een knappe plaat. Ik kan alleen maar hopen voor zijn fans in de Benelux dat hij vlug nog eens naar hier afzakt. Want live klinkt alles nog net iets vetter!

vrijdag 29 december 2017



Erja Lyytinen
Stolen Hearts

Erja Lyytinen, onlangs nog uitgeroepen tot beste bluesgitariste van Europa, stuurde me recent haar laatste nieuwe CD “Stolen Hearts” op. In haar geboorteland Finland is ze al lang een groot artieste en die eer komt meer en meer richting lage landen ook.
Het album zelf dan, werd geproducet door niemand minder dan Chris Kimsey die deels ook meewerkte aan het album. Kimsey kennen we onder andere als producer van The Rolling Stones maar ook van Led Zeppelin en Marillion.

Nu wat meer over het album zelf. Geopend wordt er met de titeltrack, “Stolen Heart”, dit nummer snijdt er al meteen in en is lekker rechttoe rechtaan. Hiermee geeft Erja al meteen haar naamkaartje af en kan je al weten wat je te wachten staat. De gitaarsolo's vliegen ons al om de oren. Het nummer werd geschreven door haarzelf samen met haar vaste gitarist Davide Floreno. “Rocking Chair” gaat lekker vet verder daar waar “Stolen Hearts” stopte. Ook knap in deze song vind ik persoonlijk de harmonieuze solo. Over liefde en het eenzaam zijn gaat dan weer de song “Love Laboratory”. Erja zingt in deze song hoe ze zich voelt als haar grote liefde (man of haar tweeling) niet in de buurt is. Het nummer wordt rustig opgebouwd met een funky riff waarop Erja haar zangpartijen uitstrooit. Ze is niet alleen een begenadigd gitariste maar ook een knappe zangeres. Op dit al zesde album is duidelijk te horen hoe Erja gegroeid is in al die jaren dat ze al muziek maakt en door Europa toert. “24 Angels” gaat dan weer over het vinden van je weg op deze planeet. Daar waar “Black Ocean” gaat over de struggle in de wereld. De nood aan rust en het niet meer lijden. In deze song zitten knappe gitaarstukken en solo's verwerkt. Erja weet perfect blues te combineren met pop, jazz en soul. Het is net daarom dat ze, volgens mij, in 2015 werd uitgeroepen tot Best International solo artist door het magazine Blues Matters. Iets wat toch zeker ook het vermelden waard is. Ondertussen geniet ik van de knappe slowblues genaamd “Slowly Burning” met een fantastische gitaarsolo en gevoelige zanglijnen. Knap, adembenemend knap. Maar dat kan ik wel zeggen van elke song op deze CD of wat dacht je van “Lover's Novels” met knappe slidegitaar van Erja. Meer jazzy en poppy is dan weer de song “Silver Stones”, een song die het zeker goed zou doen op de radio met die zeemzoete gitaarsolo. Daar waar “City Of Angels” dan weer vertelt over de dagelijkse gang van het leven en wat je allemaal tegenkomt tijdens je reizen door deze wereld. Als afsluiter werd gekozen voor de song “Broken Eyes”, een fijn en rustig nummer dat niet doet vermoeden wat er allemaal vooraf ging aan deze song, nml. 10 knappe songs, stuk voor stuk pareltjes. Ik ben zeer blij en vereerd dat ik deze CD mocht bespreken. Verder kan ik iedereen als tip meegeven om zeker en vast eens te gaan kijken wanneer Erja Lyytinen ergens in de buurt optreedt want live is ze nog stukken beter dan op CD. Maar ondertussen kan je best al deze “Stolen Hearts” aanschaffen, kwestie van up to date te blijven.

woensdag 27 december 2017