The Bluesbones

Chasing Shadows

website: https://www.thebluesbones.com/

The Bluesbones moet ik waarschijnlijk niet meer voorstellen maar ik zal het toch nog even in het kort doen. Deze band bestaat ondertussen zo'n 6 à 7 jaar en brachten al enkele noemenswaardige cd's uit, waaronder 2 live albums. Verder wonnen ze de Belgian Blues Challenge en werden ze tweede tijdens de European Blues challenge. Dit alles heeft hun geen windeieren gelegd en ervoor gezorgd dat hun agenda goed gevuld is. En nu, begin 2018 is er dan de CD “Chasing Shadows”, welke ik mag bespreken.

Openen doen ze met een stevige song genaamd “Find My Way Out”, meteen met de deur in huis vallen kan je dat ook noemen. Het is alvast een knappe binnenkomer met veel ruimte voor de drums en Hammond. “Going Down volgt als tweede song en ook deze song heeft een zeker rockgehalte. We mogen hier ook genieten van knap gitaarwerk van Stef Paglia. Waarna er een lekker stuk gesproken tekst komt, knap van Nico De Cock. Zou eigenlijk een geschikte single kunnen zijn. Bluezy met jazzinvloeden kunnen we dan weer krijgen in de song “Demon Blues”. Luister vooral naar de mooie partij op Hammond van Edwin Risbourg. De song is voorbij voor je er erg in hebt en toch gebeurd er heel wat. Laat ik ook even vermelden dat alle songs geschreven zijn door de leden van de band! Iets wat ook niet iedereen gegeven is. Maar nu verder met deze klasse CD en dat doen we met de song “A Better Life”, een song die weer lekker rockt en swingt en dit is zeker ook dankzij de klasse ritmesectie die bestaat uit Geert Boeckx op basgitaar en Koen Mertens op drums. Apropos, voor de geïnteresseerden, op 22 maart wordt deze nieuwkomer voorgesteld in de MOD te Hasselt. Alleen daarheen zou ik zeggen! Maar eerst nog genieten van songs als “Love Me Or Leave Me” en “Sealed Souls”. “Romance For Rent” is een mooie song die knap in elkaar zit en lekker grove't met weer mooi werk op Hammond en gitaar. “Psycho Mind” zou dan weer van de hand van wijlen SRV kunnen zijn. Een goede gitaarriff, strakke ritmesectie en daarbovenop een knappe vocale partij van Nico. Deze gasten blijven me verbazen met hun knappe songs.Lekker groovy en mysterieus is dan weer de song “Betrayal” die mooi opbouwt naar een climax. “Seasaw Blues” tapt dan weer uit een heel ander vaatje en gaat meer richting country rock. Ik ben er zeker van dat het refrein live veel zal worden meegezongen, I got the seasaw blues...... Als afsluiter voor de CD kozen ze voor een song genaamd “The End”, toepasselijker kon het niet. Ik ga deze songs nog regelmatig beluisteren, daar twijfel ik niet aan! En voor alle lezers kan ik maar één ding melden, kopen deze hap en als je kan ze zeker live gaan zien!

Ht Roberts

Stalemate Days

Website: http://www.ht-roberts.be

via via kwam ik terecht bij deze “Stalemate Days van Ht Roberts, veel wist ik nog niet over deze muzikant dus ben ik even wat gaan grasduinen. En wat kan ik zeggen? Ht Roberts is in elk geval een bezige bij, hij is met verschillende projecten bezig en ondertussen vind hij nog tijd om gemiddeld om de twee jaar een CD uit te brengen onder eigen naam. Hij begeleid z'n eigen op gitaar, banjo, mandoline, harmonica en dulcimer. Verder krijgt hij muzikaal steun van Bruno Deneckere, zowel muzikaal (2de gitaar) als vocaal (2de stem). De CD is mooi afgewerkt met een knap hoesje en inlay met alle teksten, daar hou ik wel van!

De opener is de song “Snowflakes”, een ingetogen song die gaat over wat je zoal tegen komt in het leven. “Holding The Nail”, het tweede nummer, alweer een song met een diepzinnige tekst. Het lijkt wel of melancholie een rode draad is in het leven van Ht Roberts. Op “Armistice Day” kan je getuige zijn dat Roberts ook goed overweg kan met de bluesharp of mondharmonica. De muziek die Roberts brengt zou perfect passen in de huiskamer van de folk en blues liefhebber. Als je een wandelend man bent dan zing je de song “Ash and Smoke (Walking Man's Blues), vocaal wordt Roberts hier bijgestaan door Bruno Deneckere. Deze song is wat meer uptempo en kan mij wel bekoren. “The Pen” gaat dan weer over de schrijver en zijn verhaal en hoe het verhaal bijna af is. Wanneer Roberts en Deneckere hun stemmen samenvoegen dan klinkt dat als een vol geheel, een mooi vol geluid. Luister anders maar eens naar “Kicking Thin Cans Up The Hill”. Waar Roberts zijn inspiratie haalt dat blijft mij een raadsel maar zijn teksten zijn veelal diepzinnig en kan je niet zo meteen thuiswijzen in het dagdagelijkse. De song “The Half Life Of Blue” gaat dan weer over niet afgehandelde zaken of alles dat je maar half doet. Van de song “Stowaways” wordt binnenkort een film gemaakt, althans zo vertelt Roberts op zijn website. Ik ga niet elke song verder bespreken maar ik kan deze CD wel warm aanbevelen aan de mensen die houden van easy listening muziek.