The Bluesbones

Chasing Shadows

website: https://www.thebluesbones.com/

The Bluesbones moet ik waarschijnlijk niet meer voorstellen maar ik zal het toch nog even in het kort doen. Deze band bestaat ondertussen zo'n 6 à 7 jaar en brachten al enkele noemenswaardige cd's uit, waaronder 2 live albums. Verder wonnen ze de Belgian Blues Challenge en werden ze tweede tijdens de European Blues challenge. Dit alles heeft hun geen windeieren gelegd en ervoor gezorgd dat hun agenda goed gevuld is. En nu, begin 2018 is er dan de CD “Chasing Shadows”, welke ik mag bespreken.

Openen doen ze met een stevige song genaamd “Find My Way Out”, meteen met de deur in huis vallen kan je dat ook noemen. Het is alvast een knappe binnenkomer met veel ruimte voor de drums en Hammond. “Going Down volgt als tweede song en ook deze song heeft een zeker rockgehalte. We mogen hier ook genieten van knap gitaarwerk van Stef Paglia. Waarna er een lekker stuk gesproken tekst komt, knap van Nico De Cock. Zou eigenlijk een geschikte single kunnen zijn. Bluezy met jazzinvloeden kunnen we dan weer krijgen in de song “Demon Blues”. Luister vooral naar de mooie partij op Hammond van Edwin Risbourg. De song is voorbij voor je er erg in hebt en toch gebeurd er heel wat. Laat ik ook even vermelden dat alle songs geschreven zijn door de leden van de band! Iets wat ook niet iedereen gegeven is. Maar nu verder met deze klasse CD en dat doen we met de song “A Better Life”, een song die weer lekker rockt en swingt en dit is zeker ook dankzij de klasse ritmesectie die bestaat uit Geert Boeckx op basgitaar en Koen Mertens op drums. Apropos, voor de geïnteresseerden, op 22 maart wordt deze nieuwkomer voorgesteld in de MOD te Hasselt. Alleen daarheen zou ik zeggen! Maar eerst nog genieten van songs als “Love Me Or Leave Me” en “Sealed Souls”. “Romance For Rent” is een mooie song die knap in elkaar zit en lekker grove't met weer mooi werk op Hammond en gitaar. “Psycho Mind” zou dan weer van de hand van wijlen SRV kunnen zijn. Een goede gitaarriff, strakke ritmesectie en daarbovenop een knappe vocale partij van Nico. Deze gasten blijven me verbazen met hun knappe songs.Lekker groovy en mysterieus is dan weer de song “Betrayal” die mooi opbouwt naar een climax. “Seasaw Blues” tapt dan weer uit een heel ander vaatje en gaat meer richting country rock. Ik ben er zeker van dat het refrein live veel zal worden meegezongen, I got the seasaw blues...... Als afsluiter voor de CD kozen ze voor een song genaamd “The End”, toepasselijker kon het niet. Ik ga deze songs nog regelmatig beluisteren, daar twijfel ik niet aan! En voor alle lezers kan ik maar één ding melden, kopen deze hap en als je kan ze zeker live gaan zien!